دوشنبه ۰۲ مرداد ۰۲ | ۲۰:۱۹ ۱ بازديد
راه رفتن در خواب
در مکالمه معمولی، اصطلاح راه رفتن در خواب ممکن است به صورت غیر عادی و مجازی به عنوان راهی برای توصیف کمبود انرژی یا تمرکز استفاده شود. اما برای تعدادی از کودکان و بزرگسالان، راه رفتن در خواب یک وضعیت واقعی است که می تواند عواقب قابل توجهی داشته باشد.
راه رفتن در خواب که به طور رسمی به عنوان خواب آور شناخته می شود، یک اختلال رفتاری است که در طول خواب عمیق منشأ می گیرد و منجر به راه رفتن یا انجام سایر رفتارهای پیچیده در حالی که عمدتاً در خواب است، می شود. در کودکان شایع تر از بزرگسالان است و اگر فردی سابقه خانوادگی این بیماری را داشته باشد، کم خواب باشد یا مستعد بیداری های مکرر در شب باشد، احتمال بروز آن بیشتر است.
حوادث در طول این دوره ها می تواند باعث آسیب شود و راه رفتن در خواب با خواب بدتر و خواب آلودگی در طول روز همراه است. درمان فعال ممکن است برای بسیاری از افراد ضروری نباشد، اما زمانی که اپیزودها مکرر یا شدیدتر باشند، چندین گزینه درمانی ممکن است سودمند باشند.
استفاده از محصولات خوابی که بصورت طبی تولید شده اند در بهبود راه رفتن در خواب می تواند کمک ارزشمندی داشته باشد. یک سرویس روتختی و لحاف استاندارد که بر اساس اصول آرگونومی بدن طرتحی و تولید شده است می تواند عضلاتی بدنی را در خواب آرام نگه داشته و از بروز راه رفتن در خواب جلوگیری نماید.
آیا راه رفتن در خواب یک اختلال خواب است؟
راه رفتن در خواب نوعی اختلال خواب است که به پاراسومنیا معروف است. پاراسومنیا یک رفتار غیر طبیعی در هنگام خواب است. در واقع، پاراسومنیا مرزی بین خواب و بیداری به همین دلیل است که اعمالی که در طول دوره های پاراسومنیا رخ می دهد غیر طبیعی است.
پاراسومنیا را می توان بر اساس بخشی از چرخه خواب که در طی آن رخ می دهد طبقه بندی کرد. راه رفتن در خواب در طول خواب غیر REM (NREM) اتفاق می افتد، معمولا در مرحله III چرخه خواب، که به عنوان خواب عمیق نیز شناخته می شود. همراه با پاراسومنیاهای دیگر مانند صحبت کردن در خواب، برانگیختگی های گیج کننده و وحشت در خواب، راه رفتن در خواب به عنوان یک اختلال برانگیختگی NREM طبقه بندی می شود.
علائم راه رفتن در خواب چیست؟
علائم راه رفتن در خواب می تواند شامل انواع مختلفی از اقدامات ساده یا پیچیده باشد که فرد در حالی که عمدتاً در خواب است انجام می دهد. در طول یک اپیزود، ممکن است یک فرد چشم‌های باز و شیشه‌ای با ظاهری خالی در صورت داشته باشد و معمولاً در گفتار خود پاسخگو یا نامنسجم است. اپیزودها می توانند بین چند ثانیه تا نیم ساعت طول بکشند، زمانی که فرد یا گیج از خواب بیدار می شود یا خودش به رختخواب برمی گردد.
مهم است که بدانیم، علیرغم نام، راه رفتن در خواب به پیاده روی محدود نمی شود. می توانند رخ دهند و هنوز زیر چتر راه رفتن در خواب هستند. به عنوان مثال می توان به دویدن، اعمال معمولی مانند لباس پوشیدن، جابجایی اثاثیه، درگیر شدن در رفتار جنسی (سکسومنیا)، یا ادرار کردن در مکان های نامناسب اشاره کرد. در موارد کمتر، رفتارها می تواند خشن یا پیچیده تر باشد، از جمله تلاش برای رانندگی.
یکی از علائم کلیدی راه رفتن در خواب و سایر پاراسومنیاهای NREM این است که فرد عملاً هیچ وقت زمانی که از خواب بیدار می شود به خاطر نمی آورد. به همین دلیل، آنها اغلب در مورد راه رفتن در خواب از یکی از اعضای خانواده یا هم خانه خود یاد می گیرند. یکی دیگر از عناصر رایج پاراسومنیا NREM این است که معمولاً در نیمه اول شب رخ می دهد، زمانی که فرد تمایل دارد درصد بیشتری از زمان خود را در مراحل خواب عمیق NREM بگذراند.
راه رفتن در خواب چقدر رایج است؟
راه رفتن در خواب در میان کودکان بیشتر از بزرگسالان رخ می دهد. یک مطالعه طولانی مدت نشان داد که 29٪ در کودکان از حدود 2 تا 13 سالگی راه رفتن در خواب را تجربه کرده اند که بیشترین میزان بروز آن بین 10 تا 13 سالگی است. در بزرگسالان، شیوع آن تا 4 درصد تخمین زده می شود
این واقعیت که افرادی که راه رفتن در خواب را انجام می دهند، اپیزودها را به خاطر نمی آورند، تعیین دقیق زمان وقوع آن را دشوار می کند. علاوه بر این، مطالعات گاهی اوقات راه رفتن در خواب را به روش های مختلفی تعریف می کنند.
در تلاش برای توضیح این مشکلات روش شناختی، یک متاآنالیز 51 مطالعه جداگانه در مورد راه رفتن در خواب را در نظر گرفت و به این نتیجه رسید که 5٪ از کودکان و 1.5٪ از بزرگسالان در خواب شروع به راه رفتن می نمایند.
برای کاهش مخاطرات راه رفتن در خواب می توان با خرید یک سرویس ملحفه استاندارد ، یک خواب خوب و توام با آرامش را بکار گرفت. داشتن خواب آرام علاوه بر اینکه چالش های ذهنی هنگام خواب را کاهش می دهد می تواند میزان راه رفتن افراد را نیز کاهش دهد.
خطرات راه رفتن در خواب چیست؟
راه رفتن در خواب می تواند عواقب جدی برای سلامتی داشته باشد. اگر فردی هنگام راه رفتن یا دویدن زمین بخورد یا با چیزی برخورد کند، ممکن است آسیب ببیند. سوء استفاده از ش
اشیاء arp یا تلاش برای رانندگی با ماشین در طول یک قسمت می تواند تهدید کننده زندگی باشد. رفتار خشونت آمیز می تواند به خوابگرد یا دیگران آسیب برساند.
اقدامات در طول دوره راه رفتن در خواب ممکن است باعث خجالت شود. برای مثال، یک فرد ممکن است از رفتارهای صریح جنسی، طغیان های پرخاشگرانه یا ادرار کردن در مکان نامناسب احساس شرم کند.
مطالعات نشان داده است افرادی که در خواب راه می روند، دارای سطوح بالاتری از خواب آلودگی بیش از حد در طول روز و علائم بی خوابی هستند. مشخص نیست که آیا این مشکلات به دلیل اختلالات واقعی راه رفتن در خواب به وجود می آیند یا اینکه یک عامل زمینه ای بر خواب آنها تأثیر می گذارد که آنها را در معرض خطر راه رفتن در خواب و خواب آلودگی در طول روز قرار می دهد.
علاوه بر این، راه رفتن در خواب می تواند عواقبی برای شریک تختخواب، هم اتاقی ها و/یا هم خانه ها داشته باشد. اپیزودها می توانند باعث اختلال در خواب آنها شوند و می توانند تحت تأثیر منفی رفتار فرد در طول دوره قرار بگیرند.
دلایل راه رفتن در خواب چیست؟
متخصصان خواب بر این باورند که راه رفتن در خواب معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که فرد در مرحله‌ای از خواب عمیق است و تا حدی از خواب بیدار می‌شود، به گونه‌ای که فعالیت بدنی را آغاز کند در حالی که عمدتاً خواب است. عوامل مختلفی بر میزان احتمال وقوع این نوع بیداری جزئی تأثیر می گذارد:
ژنتیک و سابقه خانوادگی: مطالعات الگوی واضحی را نشان می دهد که در آن افراد خاصی از نظر ژنتیکی مستعد راه رفتن در خواب و سایر پاراسومنیاهای NREM هستند. حدود 22 درصد از کودکانی که والدین آنها سابقه راه رفتن در خواب ندارند، این وضعیت را تجربه خواهند کرد. در مقابل، 47 درصد از کودکان راه رفتن در خواب را اگر یکی از والدین سابقه آن را داشته باشد، و 61 درصد از کودکان در صورتی که هر دو والد آن را داشته باشند، راه رفتن در خواب را انجام می دهند.
محرومیت از خواب: کمبود خواب با افزایش خطر راه رفتن در خواب مرتبط است، که ممکن است به دلیل صرف زمان بیشتر در خواب عمیق پس از یک دوره محرومیت از خواب باشد.
برخی داروها: داروهایی که دارای اثر آرام بخش هستند ممکن است افراد را به سمت نوعی خواب سوق دهند که شانس آنها را برای داشتن یک دوره راه رفتن در خواب افزایش می دهد.
الکل: نوشیدن الکل در عصر می تواند بی ثباتی در مراحل خواب فرد ایجاد کند و ممکن است خطر راه رفتن در خواب را افزایش دهد.
آسیب مغزی: شرایطی که بر مغز تأثیر می گذارد، از جمله تورم مغز ممکن است محرک راه رفتن در خواب باشد.
تب: در کودکان مشخص شده است که تب باعث افزایش احتمال راه رفتن در خواب می شود و ممکن است با افزایش تعداد برانگیختگی های ناشی از بیماری در طول شب مرتبط باشد.
آپنه انسدادی خواب (OSA): OSA یک اختلال خواب است که در آن راه هوایی مسدود می شود و باعث تنگی نفس در هنگام خواب می شود. این مکث ها، که می تواند ده ها بار در شب رخ دهد، باعث ایجاد وقفه در خواب می شود که ممکن است باعث راه رفتن در خواب شود.
سندرم پای بی‌قرار (RLS): RLS نوعی اختلال خواب است که باعث می‌شود در هنگام دراز کشیدن، میل شدیدی برای حرکت دادن اندام‌ها، به‌ویژه پاها ایجاد شود. این باعث برانگیختگی های شبانه می شود که از طریق آن فرد ممکن است وارد مرحله راه رفتن در خواب شود.
استرس: انواع مختلفی از استرس می تواند بر خواب تأثیر بگذارد، از جمله ایجاد خواب چندپاره یا مختل که می تواند تمایل به راه رفتن در خواب را افزایش دهد استرس می تواند فیزیکی باشد، مانند درد، یا احساسی. برخی از انواع استرس ممکن است با ناراحتی یا تغییر مرتبط باشد مانند هنگام مسافرت و خوابیدن در مکان ناآشنا.
کودکانی که راه رفتن در خواب دارند ممکن است متوجه شوند که با بزرگ‌تر شدن این دوره‌ها از بین می‌روند، یا ممکن است در بزرگسالی به راه رفتن در خواب ادامه دهند. حتی اگر بیشتر راه رفتن در خواب از دوران کودکی شروع می شود، این وضعیت می تواند در بزرگسالی نیز شروع شود.
راه رفتن در خواب چگونه درمان می شود؟
درمان راه رفتن در خواب
بستگی به سن بیمار، دفعات وقوع آن و میزان خطرناک یا مخرب بودن این دوره دارد. برای کودکان و بزرگسالان، بهتر است نگرانی‌های خود را در مورد راه رفتن در خواب با دکتری مطرح کنید که می‌تواند برای یافتن محتمل‌ترین علت و ایجاد یک برنامه درمانی مناسب تلاش کند.
در بسیاری از موارد، راه رفتن در خواب نیازی به درمان فعال ندارد، زیرا موارد نادر هستند و خطر کمی برای فرد خوابیده یا اطرافیان او ایجاد می کنند. اپیزودها اغلب با افزایش سن کمتر می شوند، بنابراین برای برخی افراد، راه رفتن در خواب به خودی خود با درمان خاصی برطرف می شود.
هنگامی که لازم است اقداماتی برای مقابله با راه رفتن در خواب انجام شود، تعدادی رویکرد وجود دارد که ممکن است در یک برنامه درمانی گنجانده شود.
کالای خواب سیدخندان
یکی از مراکز فروش کالای خواب که تاکید بر سلامتی افراد داشته و سعی دارد با ارائه محصولات استاندارد علاوه بر تامین سلامت افرا آن ها در داشتن یک خواب خوب که منجر به راه رفتن در خواب نشود را می توان فروشگاه کالای خواب دانست.
از بین بردن خطرات ایمنی
کاهش آسیب یک نکته مهم برای افرادی است که راه رفتن در خواب را انجام می دهند. برخی از راه هایی که می توان خطرات ایمنی را کاهش داد عبارتند از:
نگه داشتن اجسام تیز یا سلاح دور و دور از دسترس
بستن و بستن درها و پنجره ها
از بین بردن خطرات زمین خوردن
نصب چراغ با سنسور حرکت
در صورت لزوم، با استفاده از آلارم های درب و یا زنگ هشدار تخت
اگر شخصی از رختخواب خارج شود، خاموش است
درمان علل زمینه ای
اگر راه رفتن در خواب فرد با یک اختلال زمینه ای مانند OSA یا RLS مرتبط باشد، درمان آن وضعیت ممکن است راه رفتن در خواب را برطرف کند. به طور مشابه، اگر استفاده از آرام بخش ها یا سایر داروها به راه رفتن در خواب کمک می کند، پزشک ممکن است تغییر دوز یا تغییر دارو را توصیه کند.
بیداری پیش بینی شده
بیداری پیش‌بینی‌کننده، بیدار کردن کسی است که اندکی قبل از احتمال وقوع یک دوره راه رفتن در خواب. از آنجایی که راه رفتن در خواب به مرحله خواب خاصی مرتبط است، اغلب هر شب تقریباً در همان زمان اتفاق می افتد. بیدار کردن کسی درست قبل از آن زمان می تواند از بیداری نسبی که می تواند راه رفتن در خواب را تحریک کند، جلوگیری می کند.
بیداری پیش بینی شده در کمک به بسیاری از کودکان در توقف راه رفتن در خواب موثر بوده است. ممکن است برای دیگران مفید باشد اما در بیماران بزرگسال به دقت مطالعه نشده است.
بهبود بهداشت خواب
بهداشت خواب به محیط و عادات مربوط به خواب فرد اشاره دارد. بهداشت نامناسب خواب، مانند داشتن برنامه خواب ناسازگار یا نوشیدن کافئین یا الکل در نزدیکی زمان خواب می تواند به مشکلات خواب و کم خوابی کمک کند. علاوه بر این، استفاده از بهترین تشک برای نیازهای خود، با در نظر گرفتن وضعیت خواب و نوع بدن شما مهم است.
بهبود بهداشت خواب، خواب پایدارتر و قابل اعتمادتری را تشویق می کند و در عین حال خطر کمبود خواب را که می تواند راه رفتن در خواب را تحریک کند، کاهش می دهد.
درمان شناختی رفتاری
درمان شناختی رفتاری (CBT) نوعی گفتگو درمانی است که با افکار و اعمال منفی مقابله می کند. CBT برای بی خوابی (CBT-I) اثربخشی خود را در بهبود خواب نشان داده است، اغلب با بازنگری در مورد نحوه تفکر فرد در مورد خواب. سازگاری‌های CBT برای استرس و اضطراب وجود دارد، و استفاده دقیق از CBT، از جمله تکنیک‌های آرام‌سازی، ممکن است به جلوگیری از قسمت‌های مرتبط با استرس راه رفتن در خواب کمک کند.
دارو
هنگامی که سایر درمان ها موثر نیستند، ممکن است داروهایی برای جلوگیری از راه رفتن در خواب در نظر گرفته شود. به عنوان مثال می توان به بنزودیازپین ها و داروهای ضد افسردگی اشاره کرد. تحقیقات اولیه نشان داده است که ملاتونین ممکن است در رفع راه رفتن در خواب نیز مفید باشد.
هر دارویی، چه با نسخه و چه بدون نسخه، دارای مزایا و خطرات بالقوه است و پزشک در بهترین موقعیت برای تشخیص مناسب بودن آن در شرایط خاص هر فرد است.
آیا بیدار کردن شخصی که در خواب راه می رود بی خطر است؟
آیا بیدار کردن شخصی که در خواب راه می رود بی خطر است؟
اکثر متخصصان توصیه می‌کنند از بیداری‌های ناخوشایند برای افرادی که در میانه راه رفتن در خواب هستند، خودداری کنند. از آنجایی که آنها از وضعیت خود آگاه نیستند، یک بیداری تکان دهنده ممکن است باعث ترس، سردرگمی یا خشم شود.
دور از خطرات احتمالی و بازگشت به رختخواب. یک صدای آرام و آرام بخش و حداکثر یک لمس ملایم ممکن است در هدایت آنها مفید باشد.
اگر لازم است فردی را که در خواب راه می‌رود از خواب بیدار کنید، سعی کنید این کار را تا حد امکان آرام انجام دهید و توجه داشته باشید که به احتمال زیاد پس از بیدار شدن از خواب بیدار می‌شود.
راه رفتن در خواب
قيمت خريد حوله حمام ، حوله استخر ، حوله دستي ، حوله تن پوش